الَّذی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزیزُ الْغَفُورُ 1
صاحبدلی برای اقامه نماز ، به مسجدی رفت ، نمازگزاران او را شناختند و از وی خواستند تا پس از نماز بر فراز منبر بنشیند و آنان را موعظه کند . پذیرفت . چون نماز به پایان رسید بر پله نخست منبر نشست ، همه چشم ها به سوی او بود و مرد پس از حمد و ثنای الهی گفت : هر کس از شما که میداند امروز تا شب نخواهد مرد برخیزد . کسی بر نخواست . گفت اکنون هر کس از شما که خود را آماده مرگ کرده است برخیزد باز هم کسی برنخواست . گفت : (شگفتا از شما که به ماندن اطمینان ندارید ولی برای رفتن نیز آماده نگشته اید !
قال امیر المومنین (ع) : بَادِرُوا الْمَوْتَ وَ غَمَرَاتِهِ وَ امْهَدُوا لَهُ قَبْلَ حُلُولِهِ وَ أَعِدُّوا لَهُ قَبْلَ نُزُولِهِ 2
(پیش از مرگ و سختی های آن ، کاربکنید و قبل از رسیدنش مقدمات آن را فراهم آورید و پیش از فرود آمدنش برای آن آماده شوید . )
هر دم از عمر می رود نفسی
چون نگه می‌کنم (می‌کنی) نمانده بسی
ای که پنجاه رفت و در خوابی
مگر این پنج روز دریابی
خجل آنکس که رفت و کار نساخت
رحلت زدند و بار نساخت3
پی نوشت :
1- ملک 2
2- خطبه 190
3- گلستان سعدی
درباره این سایت